WROCŁAWSKI KLUB SZACHOWY "KOPERNIK"

Kategoria: Aktualności

Sztuka „szlachetnej” Wojny – Sun Tzu.

Sun Tzu – Sun Pin „SZTUKA WOJNY” – traktat starożytny z czasów, kiedy szachy powstawały. W czasach Konfucjusza, przed zatrudnieniem Sun Zi jako generała, król Wu chciał przetestować jego umiejętności. W tym celu polecił genialnemu strategowi, aby wyszkolił na żołnierzy jego harem składający się ze 180 konkubin. Sun Zi podzielił harem na dwie kompanie, na czele każdej z nich ustanawił jedną z dwóch ulubienic króla. Kiedy omawiany przeze mnie myśliciel wydał komendę „w prawo zwrot”, kobiety, zamiast wypełnić rozkaz, zaczęły chichotać. Wówczas Sun Zi powiedział, że obowiązkiem generała jest wydawać jasne polecenia, a gdy żołnierze ich nie rozumieją, jest to jego wina. Następnie powtórzył rozkaz, na co konkubiny znowu odpowiedziały śmiechem. Wówczas Sun Zi skazał na śmierć obie z ulubienic króla, pomimo jego [króla] protestów. Tłumaczył to tym, że jeśli rozkaz jest zrozumiany, ale polecenie nadal nie jest wykonywane, jest to wina oficerów. Powiedział także, że obowiązkiem dowódcy jest zakończyć powierzoną mu misję sukcesem, nawet wobec sprzeciwu króla. Po tych słowach zastąpił stracone konkubiny nowymi oficerami, po czym obydwie kompanie wykonywały jego polecenia bez zarzutu.

       Właściwe nazwisko autora to Sun Zi (ur544 p.n.e, zm. 496 p.n.e.). Jeden z największych starożytnych myślicieli Dalekiego Wschodu. Uważa się go również za jednego z pierwszych realistów w teorii stosunków międzynarodowych, a jego książka jest współcześnie traktowana jak podręcznik prakseologii i reinterpretowana w odniesieniu do innych dziedzin, które wymagają stosowania strategii, jak m.in. zarządzanie przedsiębiorstwem. Podaję za Ciocią WIKIPEDIĄ.

         Znane są również, zwłaszcza na Wschodzie i w Chinach, interpretacje jego dzieła odnoszące się do dziedzin życia pozornie niezwiązanych z działaniami strategicznymi, jak stosunki międzyludzkie, sport, kariera czy marketing, którą to dziedzinę traktuje się w obecnych czasach coraz częściej jak pole bitwy i opisuje za pomocą terminów wojskowych. Faktycznie nazywał się Sun Wu, ale w chińskiej tradycji – podobnie jak wielu innych szanowanych autorów – nazywa się go Sun Zi, czyli „Mistrz Sun”. Znany jest również pod imieniem dworskim Chang Qing.

        Niektórzy naukowcy sugerują, że praca Suna jest anonimowa, a on sam nie istniał jako postać historyczna. Uważał tak m.in. Herbert Giles, który przetłumaczył księgę w 1910. Uważa się, że francuskie wydanie pracy Sun Zi z 1782 czytał Napoleon Bonaparte.

          W 1972 odkryto w miejscowości Linyi w prowincji Szantung zestaw tekstów wyrytych na bambusie, datowanych na lata pomiędzy 134 p.n.e. i 118 p.n.e., co potwierdziło autentyczność Sztuki wojennej i wyklucza teorie, że treść księgi została spisana znacznie później. Z tego materiału dodano do księgi kilka nieznanych dotąd rozdziałów.

  • Bądź na zawsze zjednoczony z Niebem i Ziemią.
  • Hołduj cnotom moralnym i dobroci.
  • Przejrzyj przeciwnika i dopiero zwyciężaj!
  • Żołnierz powinien być zdolny do wykonywania rozkazów i realizowania taktyki.
  • Wykorzystuj zastane możliwości.
  • Kto może rozwiązać splątane więzy, nie rozcina splątanych rąk.
  • Uderzaj w słabe luki przeciwnika.
  • Prowadź przeciwnika tam, gdzie ci się podoba.
  • Żołnierze są brutalni i nieustraszeni.
  • Na decyzje dowódcy nie powinien wpływać pośpiech.
  • Prawość jest niewystarczająca do pokonania zła?
  • Kto zna siebie, temu nic nie grozi nawet w stu bitwach.
  • Mądry z wyprzedzeniem zdobywa wiedzę.
  • IDEAŁ ZWYCIĘSTWA KOMPLETNEGO: POKONAJ WROGA BEZ WALKI.
  • Maksimum zysku, przy minimalnym własnym zagrożeniu.
  • W działaniach ofensywnych siła to mało.
  • Armia najpierw walczy, potem myśli o zwycięstwie.
  • Dowódca powinien posiadać niezależność na polu bitwy.
  • Dowódca to kombinacja mądrości i odwagi.
  • Nie dbaj o rozgłos, ani nie bój się kary.
  • Tao – wielowymiarowa moc wewnętrzna.
  • Skłaniaj ludzi do maksymalnego wysiłku.
  • Aby wojsko było skuteczne, musi być umotywowane i uformowane w jednolitą armię.
  • Główna metoda kontroli – surowe stosowanie nagród i kar.
  • Jeśli nie wymierzasz kar, ludzie stają się bezużyteczni.
  • Stosowanie kar musi być sumienne, jasne, sprawiedliwe.
  • Nadmiar dóbr osłabia skuteczność.
  • Zawsze wymagania ludzi muszą być rozsądne.
  • CHI – duch, pneuma, energia życiowa, duch witalności sterowany wolą.
  • Walcz z zacięciem.
  • Musi istnieć równowaga  w relacji – dowódca, żołnierz.
  • W wojnie należy zabronić wszelkich plotek i wróżb.
  • Wielopoziomowa analiza.
  • Wprowadzaj przeciwnika w błąd, aby stracił orientację.
  • Po każdej akcji, jest reakcja – pozostań nierozpoznawalny, nieprzenikniony, bez formy, stwarzaj mylące pozory.
  • Atakuj luki w siłach wroga, kieruj znaczne siły na wybrane punkty.
  • Skup się w jedność, a wróg niech się dzieli, jesteś wtedy silniejszy.
  • Przestrzegaj tajemnicy.
  • Strategiczna siła – pęd, potęga, moc, siła okoliczności, ukryta energia, widmo.
  • Energia jest uwolniona, skieruj ją tylko w odpowiednie miejsce.
  • Wytrwałość, dyscyplina, kondycja fizyczna.
  • Z zacięciem atakuj nieprzyjaciela.
  • Niechętny wojownik trudno odnosi zwycięstwa.
  • Strzelec atakuje z dystansu, jest niewidoczny i niech będzie niewidoczny, nieznany.
  • Klasyczny – konwencjonalny, normalny, podręcznikowy.
  • Nieklasyczny – elastyczny, kreatywny, niespodziewany
  • Jasno myśl.
  • Przeciwności – zestawiamy w pary: spoczynek, ruch. 
  • Gdy pojawia się szansa na zwycięstwo, uderzaj z maksymalną siłą w odpowiednim momencie.
  • Koncentruj siły w jednym punkcie.
  • Zachowuj zawsze aktywność.
  • Chwilowa nierównowaga sił może przynieść zwycięstwo.
  • Aby pokonać wroga trzeba realizować strategię.
  • Atakuj wroga, gdy jest nieprzygotowany.
  • Idź tam, gdzie się nie spodziewa.
  • Czynności zaczepne są podejmowane w absolutnej tajemnicy.
  • Nie licz na to, że okoliczności będą Tobie sprzyjać!
  • Kto nie zna siebie i wroga nieustannie będzie ponosił klęski.
  • Jeśli znacie siebie i wroga, nasze zwycięstwo nie będzie narażone na klęskę.
  • Wojsko czekające w odwodzie – rezerwa.
  • Gdy przeciwnik jest silny i zwarty – rozbijaj go na mniejsze grupy.
  • Nie ograniczaj swoich ruchów.
  • Niepewnych atakuj natychmiast.
  • U przeciwnika wywołuj strach, zwątpienie dezorientację.
  • Tajemnica prowadzi do ostatecznego sukcesu.
  • Manipuluj przeciwnikiem, zajmuj miejsca, na których najbardziej mu zależy.
  • Stawaj do walki tylko wtedy, kiedy przewidujesz zwycięstwo.
  • Dobry wódz rozstawia swoje wojsko na niemożliwych do zdobycia pozycjach.
  • „Gra na zwłokę” – wielu dowódców z tego korzysta.
  • Jeśli jesteś słabszy stosuj podstęp.
  • Zawsze atakuj tam, gdzie przeciwnik jest nieprzygotowany.
  • Wojownik śmierci.
  • Dziel wroga, to bardzo skuteczna metoda walki.
  • Zawsze doceniaj przeciwnika.
  • Rozbudzaj arogancję u przeciwnika.
  • Jeśli wojsko przeciwnika jest w pułapce zostaw mu drogę ucieczki, aby nie wzbudzić w nich determinacji do walki na śmierć i życie.
  • Ostry czubek klingi – broń kłująca.
  • Wódz powinien najlepszych żołnierzy puszczać do przodu.
  • Wojna – TAO, warunki – pory roku, teren, wódz, zorganizowanie – warunki skutecznej walki.
  • Taktyka terenowa, reagowanie na czynniki zewnętrzne.
  • Jeśli jesteś zdolny – udawaj mało zdolnego.
  • Zwabiaj przeciwnika pozornymi zyskami.
  • Jeśli przeciwnik jest zdenerwowany, jeszcze bardziej mieszaj mu szyki.
  • Bądź uległy, aby wzbudzić jego arogancję.
  • Przed walką idź do świątyni przodków.