Ścieżki szachowej kreatywności!

Jewgienij Umnow: Szachy to gęsty las, w którym jest wiele ścieżek [Chigorin]. Autor to wielki koneser szachów i głębokich badań nad królewską grą, z wykształcenia matematyk. Jest to książka o szachowej twórczości, nie całkiem zwyczajna, bowiem nie pasuje do standardowych ram zwykłych książek szachowych. Szachy to – jak wiemy – starożytny a jednak wiecznie młody obszar działalności ludzkich poszukiwań.

• Najjaśniejszy element szachów – kombinacje.
• Analiza jest wciąż daleka od matematycznej kompletności.
• Grube demonstracyjne deptanie niewiedzy.
• Manewr Asaliniego.
• Studium Centuriniego.
• Studia są przydatne do doskonalenia szachisty.
• Miejsce na inicjatywę.
• Szachy to leśna droga.
• Zasada pozycji końcowej, jest pozycją dzieła.
• Uzyskuj zaplanowany wynik niekonwencjonalnymi metodami.
• Osiągaj maksymalny efekt, przy minimalnym koszcie ofiar.
• Klasyczne szachy to sztuka.
• Charakteryzuje się ograniczonymi możliwościami.
• W szachach nie ma i nie może być ostatecznej pozycji. [?]
• Stosuj bardzo skuteczne ruchy atakujące.
• Dowolne proporcje aktorskich postaci. [skoczek i wieża]
• Krawędź planszy.
• Gra wprowadzająca ma charakter pomocniczy.
• NATURA DECYZJI – ma klasy: [płatna, nie płatna]
• Popychaj plan, nawet minimalnymi środkami.
• Nie przegapić tempa [np. pionkiem].
• Szlachetna walka szachowa ma motywy geometryczne.
• Jeden zły ruch, a cała konstrukcja budowlana się rozsypie.
• Prezentuj artystyczny moment.
• Pozycja ekskluzywna.
• Ekskluzywność wyodrębnionego momentu gry.
• W szachach poszukuj ogólnej metody osiągania celu.
• Ostateczny wynik uzyskuje się po obiektywnie lepszej poprawnej grze.
• W szachach, klasa zaskoczeń się powiększa.
• Figury mają określone zadania.
• Prowadź ścieżką do zwycięstwa.
• W partii widać zawsze rosnącą rolę króla i pionka!
• Paradoksalność i jego istota.
• Nasycenie taktyczne.
• Skuteczność {wewnętrzna i zewnętrzna}
• Kombinacje parzystości.
• Kamienie pionkowe.
• Król nie musi się lękać, bycia zabitym przez piony!
• Znajduj ruchy, które rozwiązują problem równowagi.
• Cuda w sieci, wyjątki od reguły.
• Obowiązek ostatecznego ukończenia gry.
• Subtelność jego niezwykłości
• Każda figura w końcówkach odsłania swoją indywidualność, ze szczególną kompletnością.
• Oryginalność to trójdynamiczna równowaga!
• Liczba zaangażowanych sił.
• Teoria zawsze ma znaczenie edukacyjne i poznawcze.
• Piękno szachów, zawsze wywołuje podziw.
• Fazy szachów: etap początkowy, [otwarcie, debiut], przygotowanie do rozmieszczenia figur; gra środkowa: rozstrzygają się główne wydarzenia; gra końcowa [teoretyczna, artystyczna, praktyczna] – uwydatnia się siła ataku króla, pionków i zugzwangów.