Który skrzywdziłeś człowieka prostego/…/ nie myśl, że jesteś bezpieczny. Poeta pamięta.

Czesław Miłosz – przemówienie w Sztokholmie 10.12.1980 [słynny rok założenia „Solidarności”]. Młodzi [moje dzieci, a na pewno moje wnuki] już mogą wiele z tamtych czasów nie rozumieć, bowiem dla komuny ten Nobel BYŁ zagrożeniem!

• Jego dzieła ukazywały się w „drugim obiegu”.
• Stanowię cząstkę literatury polskiej, która jest stosunkowo mało znana i trudna.
• Zwrócona jest zawsze do historii, zawsze aluzyjna.
• Wiernie jednak towarzyszy ludziom w trudnych chwilach.
• Polskie wiersze krążyły: w podziemiach, w obozach koncentracyjnych, namiotach żołnierskich usianych po całym świecie.
• Reprezentować taką literaturę, to okazywać miłość i pokorę wobec ludzi i ich braterskiego poświęcenia.
• Gdy dostałem nagrodę Nobla, wydzierałem sobie włosy z głowy, dowiadując się od innych kim jestem, a  byłem poetą hermetycznym.
• Wszyscy, którzy tu jesteśmy, i mówcy i słuchacze, stanowimy jedynie ogniwa pomiędzy przeszłością i przyszłością.